مطالعه آنکلاوهای استوک گرانیتوئیدی بردسیر، استان کرمان

استوک گرانیتوئیدی بردسیر با سن الیگوسن و روند شرقی غربی در 06 کیلومتری جنوب غرب شهرستان بردسیر در جنوب شرقی کمربند ماگمایی ارومیه- دختر) نوار دهج - ساردوئیه ( در استان کرمان قرار دارد. این توده بداخل سنگ های آتشفشانی- رسوبیائوسن نفوذ نموده و در محل تماس ، سنگهای همبر در حد رخساره آلبیت اپیدوت هورنفلس دگرگون شده اند. ترکیب سنگ شناسی این توده به طور اصلی از نوع گرانودیوریت و مونزو گرانیت و در مواردی دیوریت، کوارتز دیوریت ، کوارتز مونزودیوریت ، سینوگرانیت ، آلکالی گرانیت و تونالیت می باشد. بافت کلی سنگ ها گرانولار و در مواردی بافتهای پورفیریتیک ، پوی کیلیتیک ، میکروگرافیک ، گرانوفیریک ، میرمکیت و پرتیت می باشد. آنکلاوهای منطقه دارای ترکیب مافیک تری نسبت به توده هستند و عمدتأ دارای ترکیب کوارتز دیوریت و کوارتز مونزودیوریتمی باشند. آنکلاوهای این توده را می توان به دو نوع آنکلاوهای کاملأ بیگانه و آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک تقسیم نمود که احتمالأ آنکلاوهای میکروگرانولار مافیک این توده در اثر پدیده اختلاط ماگمایی حاصل شده اند.در این توده شواهدی از پدیده آمیختگی به چشم می خورد که از آن جمله می توان به وجود بلورهای خورده شده و تحلیلل رفتله، پلاژیوکلازهای با منطقه بندی نوسانی و بافتی شبیه دندریتی، بلورهای با دربرداری فراوان، وجود آپاتیت های سوزنی، گردشلدگی بیوتیت و هورنبلند، حاشیه واکنشی و مضرسی کوارتز و پلاژیوکلاز و وفور چنین آنکلاوهای میکروگرانیتوئیلدی در تلوده نفلوذی اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

استوک ، آنکلاو ، میکروگرانولار ، بردسیر