ژیوتوریسم منطقه شمال غرب تبریز

منطقه مورد مطالعه در 35 کیلومتری شمال غرب تبریز قرار دارد و قسمتی از کوه های مدور است که مساحتی بالغ بر 20 کیلومتر مربع را شامل می شود. از دیدگاه زمین شناسی بخش عمده آذربایجان در زون البرز- آذربایجان قرار می گیرد. وجود سازندهای آتشفشانی و عملکرد گسل های اصلی باعث شده است که این منطقه از جایگاه های زمین شناسی و ژیوتوریسم قابل توجهی برخوردار باشد. این منطقه خود توسط گسل های بزرگی چون گسل تبریز، گسل مورو- دیزج و گسل امند- زین آباد محصور گردیده است. در منطقه مطالعه شده در محدوده سهرل- منور رسوبات تبخیری و تخریبی میوسن با کنتاکت گسل یک سیستم چین خورده ناودیسی را بوجود می آورند. این چین دارای روند شمال غربی– جنوب شرقی می باشد. رسوبات میوسن توسط سنگ های ولکانیکی پلیو– کواترنر با ترکیب داسیتی، آندزیتی و بازالت های منشوری در منطقه منور و سار پوشیده می شوند که بزرگترین فعالیت های ولکانیکی را در منطقه تشکیل می دهند.

کلیدواژه ها:

منور ، سار ، سهرل ، بازالت های منشوری ، ناودیس ، ژیوتوریسم ، شمال غرب تبریز