کاربرد مدل فازی در ارزیابی آسیب پذیری آبخوان دشت بهبهان

دشت بهبهان در قسمت جنوب شرقی استان خوزستان واقع شده است. توسعه فعالیت های کشاورزی در دشت بهبهان، باعث افزایش آلاینده های ناشی از فعالیت های کشاورزی در آبخوان دشت شده است. به همین دلیل ارزیابی آسیب پذیری آبخوان در تصمیم گیری های مدیریتی منابع آب این دشت اهمیت دارد. با توجه به نبود قطعیت در پارامترهای هیدروژیولوژی، از روش استنتاج فازی برای ارزیابی آسیب پذیری استفاده شده است. با مقایسه نتایج حاصل از مدل استنتاج فازی و مدل های دیگری که از منطق بولین استفاده می کنند، از قبیل DRASTIC، مشخص شد که در مدل فازی طبقه بندی ها توزیع یکنواخت تری دارد در حالی که در روش DRASTIC درصد زیادی از محدوده مورد مطالعه دارای آسیب پذیری کم می باشد. به طور کلی منطق فازی توانست مناطق با آسیب پذیری خیلی کم و خیلی زیاد را که در مدل DRASTIC نشان داده نشده بودند، مشخص نماید. جهت صحت سنجی نتایج مدل از غلظت نیترات نمونه های آب برداشتی از دشت (شهریور 1389) استفاده گردید. نتایج همبستگی بین شاخص آسیب پذیری و غلظت نیترات بیانگر دقت بالای مدل فازی می باشد. بنابراین، با توجه به عدم قطعیت در پارامترهای هیدروژیولوژی، استفاده از منطق فازی در ارزیابی آسیب پذیری آبخوان مفید می باشد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، مدل DRASTIC ، منطق بولین ، منطق فازی