بررسی تغییرات عمقی و جهتی توزیع لرزه خیزی در ناحیه ی زاگرس با استفاده از روش مدل سازی واریوگرام

در این پژوهش الگوی تغییرات عمقی و جهتی متغیر انرژی لرزهای آزادشده در ناحیه ی زاگرس با استفاده از روش تحلیلواریوگرام ها مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور داده های لرزه خیزی ناحیه در بازه ی زمانی 2017-2006 (به مدت 12 سال)، تحلیل شده و برای متغیر انرژی لرزه ای آزاد شده، نمودارهای واریوگرام در بازه های عمقی مختلف و در 6راستای مختلف با فاصله 30 درجه ای، تهیه شده و مورد تحلیل و تفسیر قرار گرفته است. نتایج حاصل نشان میدهد که باافزایش عمق، ناپیوستگی و ناهمگنی تغییرات جهتی انرژی لرزه ای آزادشده افزایش می یابد و متغیر مورد مطالعه، درراستاهای نزدیک به شمال شرق- جنوب غرب در اعماق کمتر از 20 کیلومتر دارای بیشترین شدت تغییرپذیری بوده و در راستای عمود برآن (به موازات روند کلی کمربند چین خورده- رانده زاگرس)، کمترین مقدار تغییرپذیری را نشان میدهد. نتایج این تحقیق نشان می دهد روش مدلسازی واریوگرام ها به نحو قابل اعتمادی می تواند در ارزیابی و تحلیل و تفسیرتغییرات مکانی سه بعدی لرزه خیزی در نواحی فعال لرزه خیز، مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

تحلیل مکانی ، لرزه خیزی ، لرزه زمین ساخت ، انرژی لرزه ای آزادشده ، ناحیه زاگرس ، واریوگرام