تاثیر روش آموزش خود شفقت ورزی بر انعطاف پذیری شناختی مادران دارای کودکان اختلال های یادگیری خاص

هدف از پژوهش، بررسی اثربخشی روشهای آموزش خودشفقت ورزی بر انعطاف پذیری شناختی مادران دارای کودکان اختلالهای یادگیری خاص میباشد. روشاین پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گوا (کنترل) می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص شهرستان نکا درسال تحصیلی 1397-98 میباشد. حجم نمونه 30 نفر از مادران دارای کودک اختلال یادگیری خاص به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب می شوند، و در دو گروه آزمایش و کنترل (به صورت دو گروه 15 نفره) تصادفی تقسیم می شوند. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش، در معرض مداخله، روشهای آموزش خود شفقت ورزی طی 8 جلسه 45 دقیقه ای قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل در طی فرآیند انجام پژوهش از دریافت این مداخله بی بهره بود. که پس از اجرای کامل جلسات آموزشی خود شفقت ورزی به مادران مربوطه، افراد هر دو گروه تحت انجام پس آزمون قرار گرفتند. پس از جمع آوری داده ها، تحلیل، به وسیله روش تحلیل آماری کوواریانس، با استفاده از نرم افزار SPSS صورت پذیرفت. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه فرم کوتاه شفقت به خود و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی میباشد. نتایج تحلیل کوواریانس روی گروه آزمایش و کنترل نشان داد که آموزش خودشفقت ورزی در افزایش انعطاف پذیری شناختی دارای کودک با اختلالهای یادگیری موثر بوده و همچنین افزایش سطح شفقت به خود آنها گردید. با توجه به تاثیر معنادار آموزش شفقت ورزی مادران دارای کودکان اختلال خاص بر انعطاف پذیری شناختی پیشنهاد می-شود که از این روش برای افزایش سلامت روان این نوع جوامع در خصوص آموزش شفقت ورزی اقدامات عملیاتی توسط حوزه سلامت روانی این قشر آسیب پذیر انجام شود.

کلیدواژه ها:

خودشفقت ورزی ، انعطاف پذیری شناختی ، اختلالهای یادگیری خاص.