مفهوم پردازی تحول مثبت نوجوانی

همزمان با ورود دیدگاه روانشناسی مثبت نگر به قلمرو روان شناسی رویکردها و نظریه های جدید در روان شناسی شد که یکی از مهمترین این رویکردهاتحول مثبت نوجوانی است. در طی سالیان گذشته به دلیل رواج دیدگاه نقصان نگر در خصوص دوره نوجوانی عمده مداخلات بر درمان عوامل خطرساز مانند سوءمصرف مواد، خشونت، بیماری های مقاربتی، شکست در مدرسه و بارداری های ناخواسته متمرکز و به نوجوان به مثابه مشکل پیچیده توجه می شد. علیرغم موثر بودن برخی از این مداخلات از آنجایی که نتایج دارای اثرات ناپایدار و یا کوتاه مدتی بودند، نیاز به طراحی مداخلات طولانی مدت و دارای تاثیرات عمیق تری بود که در آنها به علاوه بر تحول طولانی مدت همزمان به نیروهای بالقوه نوجوانان نیز توجه شود. اما از آن جا که تمامی این موارد تحت تاثیر و برآمده از نوع رویکرد برگزیده در خصوص نوجوانی بود تفاوت های بسیار در تعریف، خدمت رسانی و طراحی مداخلات برای نوجوانان وجود داشت. که پس از یک سیر تکاملی نگاه تحول مثبت توانست گوی سبقت را از دیگر رویکردها برباید. در رویکرد تحول مثبت نوجوانی تاکید بیشتری بر تحول مثبت، نقاط قوت و فرایندهای انطباقی است و لذا نوجوانان زمانی به بهترین نحو پیشرفت می کنند و شکوفا می شوند که روابط سودمند متقابلی با مردم و دنیای اجتماعی خویش برقرار کنند. درواقع، تحول مثبت نوجوانی فرایندی است که بر اساس آن، طی جریانی پیگیر و منظم، با فراهم آوردن فرصت ها، ارتباطات و حمایت های لازم برای شاخصه های تحول مثبت پیامدهای مثبتی برای نوجوانان فراهم می آورد و از طرف دیگر، با استفاده از مولفه های تحول مثبت نوجوانی، با افزایش مهارت ها، نیرومندسازی نوجوانان و قوت بخشیدن به خانواده ها، نوجوانان در نقش واقعی خود در جامعه به کار گرفته می شوند و فعالیت می کنند پس در نتیجه رسیدن آنها به سلامت جسمی، جنسی و روانی تسهیل می شود. لذا هدف اصلی ازمقاله حاضر مروری اجمالی بر تعریف، سیر تحولی، سازه ها ،پیامد ها و چشم انداز رویکرد تحول مثبت نوجوانی است.