ردیابی ویروئید استرالیایی انگور Australian grapevine viroid از تاکستانهای استان زنجان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 387

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PPC01_143

تاریخ نمایه سازی: 23 مهر 1398

چکیده مقاله:

ویروئیدها به دو خانواده Pospiviroidae با پنج جنس ( Hostuviroid، Cocadviroid، Apscaviroid، Coleviroid، (Pospiviroid و Avsunviroidae با سه جنس ( (Avsunviroid, Elaviroid, pelamovirioid گروه بندی میشوند که ویروئید استرالیایی انگور متعلق به خانواده Pospiviroid است. ویروئید استرالیایی انگور دارای میزبان اختصاصی انگور است و تا به امروز گزارش کمتری از آن شده است. هدف از این تحقیق ردیابی Australian grapevine viroid با استفاده از آغازگرهای اختصاصی از تاکستان-های استان زنجان بود. به همین منظور نمونه برداری در سال 96 - 95 از تاکستانهای استان زنجان بر اساس علائم ظاهری گیاهان انجام شد، همچنین نمونه های برگی بدون علائم نیز در برخی از مزارع برداشت شد. از آرانای کل استخراج شده از بافت برگهای جمع آوری شده برای سنتز cDNA استفاده شد. به همین منظور cDNA مکمل در آزمون RT(Reverse transcription) با استفاده از کیت Hyperscript ساخته شد. آزمون واکنش زنجیرهای پلیمراز با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی برای ردیابی ویروئید استرالیایی انگور AGVD-mF (آغازگر رفت) و AGVD-mR (آغازگر برگشت) انجام شد. نتایج RT-PCR نشان داد که قطعه مورد انتظار حدود 370 bp در چهار نمونه تکثیر یافت. نمونه های گیاهی آلوده که آلودگی آنها در آزمون RT-PCR اثبات شد، شامل علائم تغییر شکل خفیف برگ، زردی کمرنگ و لکهای روی برگها و یا بدون علائم بودند. تعیین توالی باندهای تکثیرشده در آزمون PCR با استفاده از آغازگر رفت انجام شد. پس از تعیین توالی، توالیهای به دست آمده با استفاده از نرم افزار BLAST با سایر توالیهای موجود در بانک ژن مقایسه شدند. نتایج بلاست توالیها نشان داد که قطعات تکثیرشده مربوط به ویروئید استرالیایی انگور هستند. آنالیز تبارزایی جدایه های ردیابی شده با استفاده از نرم افزار Mega X و روش Neighbor Joining انجام شد و نتایج نشان داد جدایه های جدید ردیابی شده با جدایه هایی که قبلا از ایران گزارش شده ا ند در یک گروه تبارزایی قرار میگیرند.

نویسندگان

سحر سلامی

گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان ایران

داود کولیوند

گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان ایران

محمد حاجی زاده

گروه گیاهپزشکی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه کردستان، سنندج ایران