بررسی رابطه دین مداری و آگاهی به مسایل اعتقادی و میزان آسیب پذیری اجتماعی دانش آموزان دبیرستان فاروق اعظم شهرستان ایرانشهر

زمینه و هدف: دانش و نگرش نوجوانان نسبت به اعتیاد نقش مهمی در گرایش به مواد مخدر دارد، لذا این پژوهش به منظور بررسی رابطه میان دین مداری و آگاهی به مسایل اقتصادی و میزان آسیب پذیری اجتماعی دانش آموزان انجام شد. روش مطالعه: جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان دبیرستان های شهر ایرانشهر (استان سیستان و بلوچستان) که 100 نفر از دانش آموزان مدرسه فاروق اعظم شهر ایرانشهر با استفاده از فرمول برآورد حجم نمونه کوکران به صورت نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از آزمون سنجش اعتقادات دینی زارع و امین پور(1390) و پرسشنامه سنجش نگرش به آسیب های اجتماعی استفاده شد. یافته ها: در متغیر دین مداری، بعد مشارکت دینی با میانگین (18/94) و انحراف معیار (4/88) دارای بالاترین میانگین و پایبندی به اعتقادات دینی نیز با میانگین (13/15) و انحراف معیار (3/00) دارای کمترین نمره می-باشد. بین دین مداری (آگاهی به مسایل اعتقادی) با آسیب پذیری اجتماعی همبستگی مثبت (r=0/49) و معنی دار در سطح (p≤0/01) برقرار می باشد. در واقع با افزایش دین مداری و آگاهی نسبت به مسایل اعتقادی نگرش منفی نسبت به گرایش به آسیب های اجتماعی افزایش می یابد. نتایج رگرسیون برای پیش بینی آسیب های اجتماعی نشان می دهد که دین مداری و آگاهی به مسایل اعتقادی 0/28 درصد آسیب های اجتماعی را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: دین مداری و آگاهی به مسایل اعتقادی نقش به سزایی در کاهش گرایش به آسیب های اجتماعی ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

دین مداری ، آسیب پذیری اجتماعی