خشونت بر علیه پرستاران در بیمارستان های دولتی: یک مطالعه توصیفی- تحلیلی در شهر شیراز

زمینه: مواجهه فزاینده پرستاران شاغل در بیمارستان ها با انواع خشونت علاوه بر تهدید سلامت و امنیت شغلی ایشان، تاثیر منفی بر کمیت و کیفیت خدمات ارایه شده توسط آنها نیز دارد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع وعوامل مرتبط با انواع خشونت اعمال شده بر علیه پرستاران بیمارستان های دولتی شهر شیراز انجام شده است.روش کار: دراین مطالعه توصیفی- تحلیلی که در سال 1396 انجام شد، پرستاران بصورت تصادفی مورد مصاحبه حضوری از طریق تکمیل پرسشنامه پنج قسمتی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و بصورت توصیفی و غیرپارامتریک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانه سنی 405 پرستار مورد مصاحبه 28 سال با نسبت جنسی 4/2 مونث به مذکر بود. میانه دوره زمانی اشتغال 24 ماه و میانه تعداد بیماران تحت مسیولیت در هر شیفت 9 نفر بود. 68% پرستاران دوره های آموزشی چگونگی مواجهه با خشونت در محیط کار را طی نکرده بودند. بیشترین انواع خشونت اعمال شده بر علیه پرستاران بترتیب خشونت کلامی(68/2%)، تهدید کلامی (11/94)، خشونت فیزیکی (11/35) ،خشونت جنسی (6/17) و خشونت قومی (2/35) و بیشترین منبع اعمال خشونت بترتیب همراهان بیمار (41/65) و بیماران (25/44) بودند. از نظر تحلیلی، خشونت فیزیکی بر علیه پرستاران مونث، خشونت کلامی بر علیه پرستاران متاهل، انواع خشونت بر علیه پرستارانی که خود سابقه بیماری داشتند، تهدید کلامی بر علیه شیفت کارهای صبح و خشونت کلامی بر علیه آنها که سابقه کاری بیشتری در بیمارستان داشتند بطور معناداری بیشتر بود.نتیجه گیری: خشونت بر علیه پرستاران در بیمارستان ها سیر فزاینده ای دارد و بصورت مقتضی مورد بررسی قرار نگرفته است . لذا آسیب شناسی گسترده خشونت های بیمارستانی بعنوان گونه ای از آسیب های اجتماعی - شغلی و ارایه راه کارهای مداخله ای کوتاه مدت و درازمدت در این زمینه پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

خشونت ، پرستاران ، بیمارستان ، بیماران ، همراهان بیمار