بهینه سازی فرآیند تبدیل گلیسرول به گاز سنتز در حضور آب فوق بحرانی

دراین تحقیق بهینه سازی فرآیند گازی شدن گلیسرول در حضور آب فوق بحرانی بررسی می شود. این فرآیند شامل 7 واکنش است که عبارتند از تجزیه گلیسرول در اثر حرارت، ریفرمینگ بخار آب ماده حد واسط، تجزیه ماده حد واسط در اثر حرارت، واکنش تبدیل گازی و تولید متان از جمله آنها می باشد. از مزایای این فرآیند می توان به سریع بودن آن و عدم نیاز به کاتالیست اشاره کرد. در این تحقیق از مدل ارائه شده توسط سیماگو و همکاران استفاده می گردد که تطابق خوبی با داده های آزمایشگاه دارد. جهت افزایش میزان گاز سنتز تولیدی در این فرآیند، از روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک با در نظر گرفتن بازده تولید گاز سنتز به عنوان تابع هدف، استفاده گردید. پارامترهای موثر در بهبود بازده دما و زمان ماند در راکتور می باشند. شرایط بهینه دما و زمان ماند به ترتیب برابر با 873 کلوین و 7 ثانیه بدست آمد که در این شرایط 94درصد از گلیسرول به گاز سنتز تبدیل می شود. همچنین راستی آزمایی محاسبات با داده های آزمایشگاهی مربوطه مقایسه شد که این مقایسه صحت کار را تایید می کند.

کلیدواژه ها:

گازی شدن آب فوق بحرانی ، گلیسرول ، تولید گاز سنتز ، الگوریتم ژنتیک