تاثیر متیل دی اتانول آمین بر شیرین سازی اتان و کاهش انرژی در پالایشگاه سوم پارس جنوبی

امروزه از آمین ها به صورت گسترده در فرایند شیرین سازی گاز ترش استفاده می شود. در پالایشگاههای پارس جنوبی نیز آمینهای نوع دوم و سوم بکار گرفته می شوند به عنوان مثال دی اتانول آمین که نوع دوم بوده در شیرین سازی اتان استفاده می شود و غلظت آن در حدود 34 درصد وزنی است. بدلیل قوی بودن آمین های نوع اول و دوم، درصدی از واکنش آنها با دی اکسید کربن تولید نمکهایی از جمله اگزازولیدون و اتیلن دیامین و پیپرازین می کند که در برج احیاء قابل برگشت و جداسازی نیستند این نمکها باعث خوردگی در سیستم نیز می شوند. ولی در آمینهای نوع سوم این نمکها به ندرت تشکیل می شود و خوردگی کمتر است. با توجه به اینکه در شرایط کنونی میزان خوردگی در تجهیزات بالا بوده، در این تحقیق، امکان سنجی استفاده از مخلوط آمین برای شیرین سازی اتان و همچنین عوامل موثر در شیرین سازی اتان مورد بررسی قرار گرفته است. طبق طراحی، خوراک واحد شیرین سازی اتان فاز 4و5 پارس جنوبی شامل بیش از92 درصد مولی اتان و حدود 37/5 درصد مولی دی اکسید کربن و فشار 4/24 بار و دمای حدود 38 تا 45 درجه سانتیگراد می باشد در این مقاله ابتدا واحد تصفیه اتان پالابشگاه فاز 4و5 پارس جنوبی بوسیله نرم افزارProMax2 شبیه سازی شده. پس از اطمینان از عملکرد درست واحد و راستی آزمایی، نتایج مورد نیاز از آن استخراج گردید. این نتایج شامل رسم توزیع دما در برج جذب و دفع و میزان جذب دی اکسید کربن در طول عملیات جذب و چگونگی تغییرات pH در برج جذب و دفع و...است. سپس به کمک اطلاعات ردیف اول واحد شیرین سازی اتان، واحد شبیه سازی شده و در ادامه عوامل موثر بر شیرین سازی اتان تشریح و پس از آن به جای دی اتانول آمین از مخلوط دی اتانول آمین و متیل دی اتانول آمین استفاده گردید. سپس نتایج آن با زمانی که فقط دی اتانول آمین استفاده شده بود، مقایسه شد. از نتایج مهم این تحقیق امکان افزودن حداقل 10 درصد متیل دی اتانول آمین به دی اتانل آمین با غلظت 30 در صد می باشد به نحوی که علاوه بر کنترل خوردگی، اتان شیرین تری تولید شده در حالیکه مصرف انرژی جهت احیاء افزایش نمی یابد.

کلیدواژه ها:

دی اتانول آمین ، متیل دی اتانول آمین ، شیرین سازی اتان ، جذب ، احیاء