تعیین اولویت های تشخیص خطا در ژنراتورها با استفاده از روش A.G.P.1

ژنراتورها از جمله مهمترین و با ارزشترین تجهیزات سیستمهای قدرت و نیروگاهها می باشند . خطای داخلی ژنراتور علاوه بر زیانی که به خود ژنراتور وارد می کند، باعث وقفه در تولید انرژی الکتریکی و احیاناً عدم جوابگویی به بار نیز می گردد و در صورتیکه اینگونه خطاها به موقع تشخیص داده نشوند گسترش یافته و در اینصورت ترمیم و تعمیر محل عیب دیده ممکن است مدتها به طول انجامد و بهره برداری از ژنراتور برای مدت زیادی متوقف گردد . می توان گفت هزینه تعمیرات قسمتهای مختلف ژنراتور در طول سالیان عمر مفیدآن و هزینه های مرتبط با خارج از مدار بودنش در اثر بروز خطاهای گسترش یافته قابل پیش گیری به مراتب بیشتر از هزینه تجهیزات مورد نیاز برای تشخیص خطاها می باشد، به همین دلیل تشخیص خطای به موقع و پیش گیرانه یکی از مباحث مورد علاقه درسیستمهای قدرت می باشد . برای بررسی خطاها در ژنراتور از سیستمها و روشهای گوناگونی استفاده می شود، برخی از این سیستمها برای ژنراتور خارج ازمدار و برخی برای ژنراتور در حین کار مورد استفاده قرارمی گیرند . استفاده از تجهیزات گوناگون به منظور تشخیص انواع عیوب شاید در نگاه اول ایده ال باشد و لیکن با در نظر گرفتن مسئله قیمت تجهیزات و دستبابی به تکتولوژی ، تعمیر و نگهداری و … زیاد مقرون به صرفه نیست ( با در نظر گرفتن تعداد زیاد نیروگاهها ) ، پس باید بدنبال وسیله ای بود که محتمل ترین خطا را در نیروگاههای کشور تشخیص دهد تا با عیب یابی آن میزان خطاهای رخ داده کاهش یابد به همین دلیل فرمهائی برای برای کسب اطلاعات در مورد خطاهای رخ داده در بازه زمانی 10 ساله (1375-1365) به نیرو گاههای کشور ارسال گردید که با تحلیل این اطلاعات به روش AHP محتمل ترین خطا در نیروگاهها معلوم گردید .