تجدید حیات خط 230 (KV) قائم شهر - کلان با بکارگیری روش دیاگنوستیک

اساس منحنی عمر، بدون شک عمرتاسیسات برق که با هزینه های بسیار بالا و صرف زمان نسبتاً طولانی بمنظور تأمین زیر بنائی ترین انرژی احداث می گردند نیز همانند سایر موجودات یا سیستمهای دیگر زمانی بپایان می رسد . بنابر فرضیه های سنتی مهندسی، طول عمر اقتصادی تأسیسات برقی حدوداً بین 30 تا 35 سال در نظر گرفته می شود . در گذشته چنین متصور بود که لازم است همگام با سپری شدن عمر اقتصادی تأسیسات نصب شده تجهیزات مدرن و جدید جایگزین أن گردند زیرا دیگر توجیه فنی و اقتصادی نخواهند داشت ولی توجهی به مشکلات اجرائی ، اقتصادی و صدمات محیط زیست مبذول نمیگردید . بنابراین هزینه های بسیار زیاد و محدودیت های ایجاد تأسیسات جدید و توجه منطقه ای و جهانی به حفظ محیط زیست این مسئله را به ذهن متبادر می نماید که چگونه باید با تأسیسات برقی که در مراحل پایانی عمر طولانی واقع شده اند رفتار نمود . لذا به منظور به تعویق انداختن جایگزینی تأسیسات فرسوده می توان با بکارگیری روش DIAGNOSTIC طی مراحلی با بررسی سوابق طراحی و بهره برداری ، انجام بازدید و مشاهدات دقیق، اندازه گیری ، آزمایشات و تحقیقات وسیع فنی و اقتصادی به تجدید حیات یا افزایش طول عمر فراتر از عمر طراحی شده رسید .

کلیدواژه ها:

تجدید حیات ، دیاگنوستیک ، بهره وری ، فرسودگی و خط انتقال