هماهنگی ترکیب رله های جریان زیاد و دیسانس به کمک الگوریتم ژنتیک

مهم ترین عناصر حفاظتی که در شبکه های انتقال مورد استفاده قرار می گیرند، رله های دیستانس و جریان زیاد می باشند. تنظیمات زمانی این رله ها باید به گونه ای انجام پذیرد که علاوه بر هماهنگی رله های دیستانس با یکدیگر، رله های جریان زیاد نیز به صورت بهینه با هم هماهنگ باشند و در مواقعی که رله جریان زیاد پشتیبان دله دیستانس است، این تنظیمات زمانی بدستی اصلاح گردند تا حتی الامکان هماهنگی بین کلیه رله های اصلی و پشتیبان برقرار باشد. هماهنگی بهینه رله های جریان زیاد با استفاده ازروش های برنامه ریزی خطی مانند سیمپلکس، سیمپلکس دو فاز و سیمپلکس دوگان و همچنین با استفاده از روش های هوشمندمانند الگوریتم ژنتیک انجام شده است. در این مقاله هماهنگی بین رله های جریان زیاد و دیستانس درحالتی که رله جریان زیاد پشتیبان رله دیستانس است، با استفاده از الگوریتم ژنتیک انجام شده است. این روش بر روی یک شبکه نمونه تست شده و نتایج آن مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

رله جریان زیاد ، رله دیستانس ، هماهنگی ، الگوریتم ژنتیک