تعیین اندازه و بهرهبرداری بهینه واحد تولید همزمان انرژی الکتریکی و حرارتی با استفاده از بهینهسازی تصادفی

در این مقاله از رویکرد مونت کارلو به بهینهسازی تصادفی به منظور مدیریت عدم قطعیت در تعیین توامان ابعاد بهینه و نحوه بهره برداری بهینه اجزای یک مجموعه تولید همزمان انرژی الکتریکی وحرارتی 1 استفاده شده است . ایده اصلی بهینه سازی تصادفی بر مبنای رویکرد شبیهسازی مونت کارلو،تخمین امید ریاضی تابع هدف با استفاده از تعدادی نمونه مشخص میباشد. در نظر گرفتن توامان قیود بهره برداری و برنامه ریزی در تعیین اندازه بهینه اجزای سیستم تولید همزمان 2از یک سو باعث غیرخطی شدن مساله میشود که برای غلبه بر این مشکل از روش مدلسازی تکهای-خطی استفاده شدهاست. در دسترس بودن واحد تولید همزمان، بویلر و اتصال به شبکه به همراه خطا در تخمین میزان بار الکتریکی وحرارتی در هر ساعت در طول دوره برنامهریزی به صورت متغیرهای تصادفی در نظر گرفته شده اند . یک مجموعه مسکونی در شهر تهران به عنوان مطالعه موردی در نظر گرفته2 تولید همزمان انرژی الکتریکی و حرارتی شده است. در این بخش نتایج خروجی برای دو وضعیت بهای فعلی حاملهای انرژی در ایران و بهای جهانی حامل - های انرژی ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

تولید همزمان ، برنامهریزی ، بهره برداری ، بهینه سازی تصادفی ، تحلیل سناریوها