ارزیابی عوامل بازدارنده نظام پیشنهادها

بهبود هر سیستمی مستلزم شناخت اجزا و ارتباط بین آنهاست. برای دستیابی به این شناخت سازوکارهای مختلفی ایجاد شده است. یکی از روش هایی که اخیراً مطرح شده و با اقبال زیادی نیز مواجه شده است تکنیکی موسوم به مدل سازی ساختاری تفسیری است. با استفاده از این تکنیک، ضمن شناسایی عناصر و رابطه بین آنها، قدرت نفوذ و میزان وابستگی هر یک از عناصر نیز مشخص می شود و بدین ترتیب می توان با تمرکز بر روی عناصر کلیدی، موجبات بهبود سیتسم را بصورت مؤثر فراهم نمود. در این مقاله سعی شده است که با استفاده از این مدل مهمترین عوامل تأثیر گذار در موفقیت نظام پیشنهادها را شناسایی نمود و در عمل با برنامه ریزی و اجرای پروژه های مناسب زمینه بهبود این سیستم را مهیا نمود.

کلیدواژه ها:

مدیریت مشارکتی ، نظام پیشنهادها ، تکنیک مدل سازی ساختاری تفسیری (ISM)