اختلال ریاضی و آموزش ریاضی بر اساس نظریه ژان پیاژه

ساموئل کرک برای اولین بار در دهه 1960 اصطلاح ناتوانی های یادگیری را مطرح کرد. تحقیقات بیانگر نقش عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز اختلال یادگیری می باشد.انواع اختلالات یادگیری شامل اختلال در ریاضی، اختلال در خواندن و اختلال در بیان نوشتاری می باشد.تخمین شیوع اختلالات یادگیری یکسان نیست در مطالعات انجام شده دامنه این اختلالات در 1 تا 30 درصد گزارش شده است.هدف از این پژوهش بررسی نظریه پیاژه در خصوص آموزش ریاضیات بصورت کتابخانه ای(سندی تحلیلی) است. پیاژه می گوید یادگیری - ریاضیات فرایندی است که کودکان باید قبل از رفتن به مرحله بعد مهارت های مربوط به مراحل پایین تر را یاد بگیرند. از نظر پیاژه پیش نیازهای اولیه یادگیری ریاضی شامل نگهداری ذهنی ، طبقه بندی، ردیف کردن، بازگشت پذیری در دوره عملیات عینی می باشد. بنا بر نظریه پیاژه برای آنکه تصورات حاصل از مفاهیم ریاضی روشن باشد دانش آموز شخصا باید به تجربه و آزمایش بپردازد. نظریه پیاژه پایه ای برای پیشرفت نظریه های ساخت و ساز گرایی بوده و بر اساس دیدگاه ساخت و ساز گرایی اگر قرار باشد دانش آموزان ریاضیات را فرا بگیرند باید این درس برای آنها معنی داشته باشد. ویگووتسکی با استدلال درونی سازی دانش دیدگاه ساخت و سازگرایی را گسترشداد.نتیجه: بنابر نظریه پیاژه برای آموزش ریاضی باید کودک مهارت های مرحله قبل را فرا گرفته و خود در آموزش دست به اکتشاف و آزمایش بزند.باید مواد درسی بر اساس سن ودرک وفهم و علاقه کودک باشد.در سنین اولیه برای آموزش باید از امور محسوس و عینی استفاده کرد و به کنش متقابل کودک با سایر کودکان که باعث از بین رفتن خودمداری آنها می شود توجه کرد

کلیدواژه ها:

اختلال ریاضی ، آموزش ریاضی ، نظریه ژان پیاژه