بررسی تاثیر روش تربیت اجتماعی کودک در دوره ابتدایی

تربیت از سویی فرد را به عنوان از جامعه بپروراند از سوی دیگر انسانی مستقل با شخصیتی متمایز و جدای از دیگران این طرز فکر ناشی از ملاحظه کار خلقت است که آدمی را زا سویی اجتماعی آفریده و از سوی دیگر فردی مستقل از دیگران و حاوی ویژگی های مخصوص خود، در بیشتر کشورها هدف از تربیت کودکان و نوجوانان، اجتماعی کردن آنان و در نهایت فراهم ساختن شرایطی است که نسل جدید با توجه به هنجارها و ارزش های پذیرفته شده، خود را سازگار کند. به عبارت دیگر هویت هر فرد در هویت اجتماعی آن جامعه ممزوج می گردد، به طوری که تمایز یافتگی و خصوصیت منحصر به فرد بودن افراد در سیطره هنجارها و قواعد جامعه رنگ می بازد. براین اساس هدف از پزوهش حاضر بررسی تاثیر روش تربیت اجتماعی کودک در دوره ابتدایی می باشد که ابزار گردآوری اطلاعات بصورت توصیفی تحلیلی و به روش کتابخانه ای جمع اوری شده است همچنین منابع مورد استفاده در این تحقیق شامل اسناد و مدارک مکتوب از قبیل مقالات ، کتاب ها، پایان نامه ها، مجلات علمی پژوهشی و .. بوده دستاورد پژوهش آنکه یافته ها حاکی از آن است که با توجه به مقبولیت والدین در نزد کودکان در سال های اولی زندگی، با توجه به مادگی های ذهنی و جنبه تقلیدی کودک در سنین اولیه نقش والدین در زمینه پرورش اجتماعی فوق العاده مهم و تاثیرگذار خواهد بود.

کلیدواژه ها:

روش ، تربیت اجتماعی ، کودک ، دوره ابتدایی