اثربخشی آموزش الگوی ارتباطی خانوادگی کثرت گرا بر علائم جسمانی- روانی زنان مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک

هدف از این پژوهش تعیین میزان اثربخشی آموزش الگوی ارتباطی کثرت گرا بر علائم جسمانی- روانی زنان مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک بود. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مراجعین به مراکز درمانی شهرستان شیراز در سه ماهه اول سال 1393 بودند. با استفاده از روش نمونه گیریتصادفی تعداد 30 زن که بر اساس آزمون پرسشنامه تجدید نظر شده کوئرنر و فیتزپاتریک در دو بعد الگوی خانوادگی بیقید و شرط و محافظت کننده قرار داشتند انتخاب شدند. پرسشنامه های اختلالات روانتنی ریاحی و پرسشنامه افسردگی،اضطراب و استرس DASS-21 از آنها به عمل آمد و بعد به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش در 10 جلسه 1/5 ساعته تحت آموزش الگوی ارتباطی کثرتگرا قرار گرفت. مجدداً از هردو گروه آزمون اختلالات روان تنی و DASS-21 به عمل آمد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که از نظر علائم جسمانی روانی بین دو گروه تفاوت معنیداری وجود دارد. بر اساس نتایج این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش الگوی ارتباطی خانوادگی کثرتگرا که مبتنی بر گفت و شنود بالاست در کاهش علائم جسمانی روانی زنان مبتلا به اختلالات سایکوسوماتیک مؤثر است.

کلیدواژه ها:

الگوی ارتباطی ، علائم جسمانی روانی ، سایکوسوماتیک