مروری برتربیت زیبایی شناسی دردوره ی ابتدایی

زیبایی شناسی علمی است که درمورد ادراک مسائل مربوط به زیبایی بحث می کند نظام های تعلیم و تربیت همواره درپی روشهایی برای ارتقای کیفیت و تربیت و شکوفایی استعدادهای دانش آموزان هستند اما غالبا یک منظراساسی تربیتی بعلت سیطره و حاکمیت باارزشتر تلقی کردن علم درتعلیم وتربیت مغفول مانده و یااهمیت کمتری به آن داده شده است و آن تربیت زیبایی شناسانه است که دردوره ابتدایی اهمیت وافری دارد دراین پژوهش باهدف بررسی پیامدهای تربیت زیبایی شناسانه دردوره ابتدایی با روش توصیفی و گرداوری اطلاعات ازمنابع اطلاعاتی مختلف انجام شده است که نتایج نشان داد که برنامه درسی هنر دردوره ابتدایی یکی ازجنبه های تربیت زیبایی شناسانه است و تمام ساحتهای تربیتی درتربیت زیباشناسانه موثرند وجه تمایزی بین تعریف هنر ازمنظر علامه جعفری و دیویی مشهود است و آن اینکه دیویی هیچ فرق روشنی بین هنرهای زیبا سودمند یا صنعتی نمی گذاشت درحالیکه آنچه دروصف زیبایی شناسی موردنظر علامه جعفری است شامل تمام جنبه های تعلیم و تربیت و درهمه ی حوزه های یادگیری می باشد و تربیت زیبا شناختی را ازتربیت هنری که شامل اموزش صرف هنر است تفکیک می کند

کلیدواژه ها:

تربیت زیباشناسانه ، دوره ی ابتدایی ، علامه جعفری ، تربیت هنری ، تجربه ی زیباشناسی