بررسی اثر بخشی مداخله ی آموزش همزمان کودک ومادر به روش بازی درمانی برتعاملات اجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم

یکی از شیوه های مداخلاتی که در حوزه های گوناگون از جمله درمان کودکان و به طور خاص کودکان با اختلالات روانی اثربخشی آن مورد تایید قرار گرفته است بازی درمانی می باشد.اتیسم یکی از این اختلالات روانی به شمار می رود که از علائم اصلی آننقص در تعاملات اجتماعی می باشد. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله ی آموزش همزمان کودک و مادر به روش بازی درمانی بر تعاملاتاجتماعی کودکان دارای اختلال اوتیسم بوده است. این پژوهش از طرح های نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد می باشد. جامعه آماری شامل دانش1393 در یکی از مدارس استثنایی این شهر مشغول به - 12 ساله ی مبتلا به اتیسم شهر مشهد که در سال تحصیلی 94 - آموزان 6 تحصیل بودند و مادران آنها می شد. 20 نفر از کودکانی که مادرانشان داوطلب شرکت در طرح همراه فرزند خودبودند واین کودکان نیزدر آزمون گارز نمره ای بین 85 تا 115 کسب نموده بودند به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در 12 جلسه آموزش مادر-کودک به شیوه ی بازی درمانی شرکت نمودند. و مجددا پرسشنامه گارز بر روی کودکان اجرا شد.داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار SSSS تحلیل شد.نتایج ،این فرضیه را که آموزش همزمان کودک و مادر به روش بازی درمانی برتعاملات اجتماعی کودکان با اختلال اوتیسم تاثیر معناداری دارد تایید می کند P=0/16 بنابر نتایج این تحقیق اثربخشی این برنامه برافزایش مهارت های ارتباطی کودکان با اختلال اوتیسم فراهم نماید

کلیدواژه ها:

آموزش همزمان کودک و مادر ، اوتیسم ، بازی درمانی ، تعاملات اجتماعی