اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر اختلالات رفتاری کودکان دبستانی شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر اختلالات رفتاری دانشآموزان دبستانی پسر پایه چهارم ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 1395 - 1394 بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایش با پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. به همین منظور - تعداد 20 نفر دانش آموز با روش نمونهگیری تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش فهرست بررسی ارزیابی اجتماعی کودکان ماتسون و همکاران) 1983 ( و پرسشنامه علائم مرضی کودکان گادو و اسپرافکین) 1994 ( بود. برنامه آموزشی در طی 8 جلسه 90 دقیقه ای، هفته ای دو جلسه به مدت یک ماه بر روی گروه آزمایش اجرا گردید در حالی که گروه کنترل برنامه عادی روزانه خود را دنبال می کرد. پس از اجرای برنامه آموزشی، مجددا هر دو آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای بررسی فرضیههای پژوهش از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره با رعایت پیش فرض ها استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی بر کاهش اختلالات رفتاری کودکان پسر دبستانی در گروه آزمایش به طور معنی داری موثر است. این یافته ها بیانگر آن است که برنامه آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان پسر گروه آزمایش کمک شایانی کرده است تا در تعامل با همسالان خود به نحو بهتری رفتار نمایند.

کلیدواژه ها:

دانشآموزان پسر دبستانی ، مهارتهای اجتماعی ، اختلالات رفتاری