نگرشی تحلیلی بر فرزند کشی (مطالعه ای حقوقی و فقهی)

از آن جایی که حکم اصلی و اولیه ی قتل عمد، قصاص است. یکی از استثنائات این اصل کلی، قتل عمدی فرزند توسط پدر است. و از سویی دیگر این موضوع در فقه و حقوق کیفری ایران مورد عنایت قانون گذار قرار گرفته است به گونه ای که در مواد 301 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 به صراحت مرتکب را در صورتی که پدر یا اجداد پدری مجنی علیه باشند معاف از قصاص دانسته است؛ همچنین ماده ی 309 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 بر این حکم که اگر مرتکب پدر یا یکی از اجداد پدری مجنی علیه در دادگاه ثابت شود از قصاص معاف است ایستادگی نموده است. با توجه به اندیشه های فقهی نیز که بعد از انقلاب اسلامی راه به قوانین جزایی باز نمود، حکم کشتن فرزند توسط پدر و جد پدری است و از دیدگاه آنان حکم مردی که فرزند خود را عمداً به قتل برساند با یک درجه تخفیف نسبت به حکم کلی و اصلی ) قصاص نفس( که در قرآن نیز بر آن تأکید شده است، به پرداخت دیه و تعزیر تقلیل یافته است. در این تحقیق، پژوهشگر به دنبال آن است که علت اجرای چنین احکامی در خصوص پدر و جد پدری و فلسفه ی آن را به لحاظ فقهی و حقوقی و اینکه آیا این حکم در خصوص مادر هم به همین شکل است یا خیر تلاش نموده است و روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می باشد ؛ امید است پژوهشگران آتی از اطلاعات بدست آمده در این تحقیق بهره وری لازم را ببرند

کلیدواژه ها:

فرزند کشی ، قتل ، پدر ، جد پدری ، مادر