رابطه بهزیستی روانشناختی باسازگاری اجتماعی وکمالگرایی وسلامت روان دردانش آموزان تیزهوش مدارس بهنمیروبابلسروبابل

هدف از این پژوهش رابطه بهزیستی روانشناختی با سازگاری اجتماعی وکمالگرایی وسلامت روان می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری دانش آموزان تیزهوش دختر و پسر مدارس بهنمیر،بابل و بابلسرمی باشد.که تعدادآنها 300 نفر بودند. با مراجعه به جدول کرجسی ومورگان و به روش نمونه گیری تصادفی - طبقه ای 169نفربه عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات پرسشنامه های بهزیستی روانی کارول ریف، پرسشنامه سازگاری بل، پرسشنامه 28-GHQ سلامت روانی، مقیاس کمال گرایی اهواز مورد استفاده قرارگرفت. جهت تحلیل داده های پژوهش ازآمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در قسمت آمارتوصیفی با استفاده ازشاخص های فراوانی، درصدومیانگین وانحراف معیاربه توصیف متغیرهای مورد مطالعه و در قسمت آمار استنباطی با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون به بررسی فرضیات پژوهش پرداخته شد. کلیه تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار 18-SPSS انجام شد. یافته ها حاکی ازآن است که بین بهزیستی روانشناختی وسازگاری و سلامت روان دانش آموزان تیزهوش رابطه معناداری وجود ندارد. بین بهزیستی روانشناختی و کمالگرایی دانش آموزان تیزهوش رابطه معناداری وجود دارد. همچنین مولفه های بهزیستی روانشناختی قادر به تبیین سازگاری اجتماعی دانش آموزان نمی باشند. پذیرش خود باتوجه به بزرگتر بودن بیشترین سهم را در تبیین کمالگرایی دانش آموزان دارا بوده است.

کلیدواژه ها:

بهزیستی روانشناختی ، سازگاری اجتماعی ، کمالگرایی ، سلامت روان