اثر بخشی بازی درمانی بر بهبود کارکردهای اجرایی و سازماندهی فعالیت کودکان بیش فعال 7 تا 14 ساله ی شهر تهران

مقدمه: هدف پژوهش حاضر اثربخشی بازی درمانی بر بهبود کارکردهای اجرایی در کودکان بیش فعال 7 تا 14 ساله ی شهر تهران بود. مواد و روشها: جامعه مورد نظر در این پژوهش کلیه ی کودکان بیش فعال-کمبود توجه مراجعه کننده به در شهر تهران در طول سال 1395 بود. نمونه پژوهش حاضر 30 نفر کودک6 تا 12 سال به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و در قالب دو گروه 15 نفری(گروه گواه، گروه آزمایش) تقسیم شدند و به پرسشنامه پرسشنامه کانرز والدین، آزمون استروپ ، آزمون هانوی جواب دادند. آزمودنیها در گروههای آزمایشی 12جلسه 90 دقیقه ای درمان بازی درمانی قرار گرفتند و سپس ازآزمودنی ها پس آزمون گرفته شد. دادههای حاصل با روش تحلیل کواریانس ANCOVA و با نرم افزارspss مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.یافتهها: یافتهها نشان داد بازی درمانی توانسته است به طور معناداری باعث بهبود کارکردهای اجرایی ، تقویت کارکرد اجرایی بازداری رفتاری، کارکرد اجرایی برنامه ریزی و سازماندهی فعالیت، در کودکان بیش فعال در مرحله ی پس آزمون نسبت به مرحله ی پیش آزمون شده است. نتیجه گیری: درمانهای رفتاری مبتنی بر بازی درمانی می توانند به عنوان یکی از روش های پیشنهادی در تحول کارآمد کودکان بهنجار و کاهش دهنده ی علام رفتاری در کودکان دارای اختلال بیش فعال-کمبود توجه مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

کمبود توجه ، بازی درمانی ، بیش فعالی ، کارکردهای اجرایی ، برنامه ریزی و سازماندهی فعالیت