بررسی انتقادی تحقیقات مرتبط با تربیت شهروندی در نظام آموزش و پرورش ایران

مفهوم شهروندی در ادبیات علوم اجتماعی و تعلیم و تربیت از سابقه بسیار طولانی برخوردار است و متخصصین این علوم همواره در صدد بوده اند ابعاد و ماهیت این مفهوم را مورد بررسی قرار داده تا نحوه شکل گیری رفتار شهروندی را تبیین نمایند. تربیت شهروندی حوزه ای است که در دهه های اخیر در برنامه درسی اکثر کشور ها مورد توجه ویژه قرار گرفته و به یک عرصه پربار پژوهش تبدیل شده است.تربیت شهروندی تدارک فرصتهایی برای اشتغال دانش آموزان در تجارب معنادار یادگیری است،به گونه ای که به تسهیل رشد آنها به عنوان افراد متعهد و فعال اجتماعی و سیاسی بیانجامد. بنابراین به دلیل نارسایی کیفی و محتوایی متون درسی،در پرداختن به مقوله تربیت شهروندی و نگاه نامطلوب برنامه های درسی مدارس در توجه به مقوله تربیت شهروندی،نهادینه نشدن و سطحی نگری در این راستا و غفلت برنامه های درسی جهت آماده سازی دانش آموزان برای ورود به زندگی و جامعه پذیری،این مطالعه بر آن است به بررسی پژوهش هایی که مرتبط با موضوع این نوشتار هستند،به روش نظری و تحلیلی کنکاش نماید.

کلیدواژه ها:

تربیت شهروندی ، نظام آموزش و پرورش