مقایسه شادکامی و هیجان خواهی در هنرمندان و افراد غیرهنرمند

هنرمندان نقش مهمی در جامعه بر عهده دارند و در این میان، نقش متغیرهای روانشناختی اهمیت بسزایی دارد. هدف پژوهش حاضر مقایسه شادکامی و هیجان خواهی در هنرمندان و افراد غیر هنرمند شهر تهران بود. طرح پژوهش حاضر، پس رویدادی یا علی- مقایسهای است. جامعه آماری شامل کلیه هنرمندان و همچنین افراد غیر هنرمند شهر تهران بود که از بین آنها دو گروه 90 نفری با همتاسازی در متغیرهای سن، جنس و میزان تحصیلات به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهایی که در پژوهش حاضر مورد استفاده قرار گرفتند عبارتاند از: پرسشنامه شادکامی آکسفورد (کار، 2011 ) و مقیاس هیجان خواهی ( زاکرمن، 1979 ). برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ( نسخه 23 ) و تحلیل واریانس چند متغیری استفاده گردید. نتایج نشان داد بین آزمودنی های دو گروه در نمرات متغیر هیجان خواهی و مولفه های تجربه طلبی و گریز از بازداری (P<0/001) و همچنین ملال پذیری (P<0/01) تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که نمرات گروه هنرمند بالاتر از گروه غیرهنرمند بود، اما در مولفه ماجراجویی و همچنین متغیر شادکامی تفاوت معناداری وجود ندارد (P> 0/05). شادکامی و هیجان خواهی می توانند از طریق ایجاد خلاقیت، لذت، تحمل بیشتر و حتی ترجیح انگیختگی هیجانی در افراد هنرمند به عنوان یک عامل محافظت کننده در برابر استرس ها و افزایش کیفیت زندگی و پیشرفت کاری عمل کنند. بنابراین لزوم توجه و برنامه ریزی اقدامات مداخله ای با هدف ارتقاء سطح کیفی زندگی روانی در هنرمندان ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، هیجان خواهی ، هنرمندان ، غیرهنرمند