تاثیر تقویت حافظه دیداری بر کاهش شدت اختلالات یادگیری نوشتاری در دانش آموزان ابتدایی

هدف: پژوهش حاضر بررسی تاثیر تقویت حافظه دیداری بر کاهش شدت اختلال در دانش آموزان ابتدایی دارای اختلالات یادگیری نوشتاری می باشد. روش: برای اجرای این پژوهش از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری کلیه در دانش آموزان ابتدایی مبتلا به اختلال یادگیری نوشتاری بودند که در نیمه اول سال تحصیلی 96-1395 به مرکز اختلال یادگیری شهر ساری مراجعه نمودند. تعداد 30 با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش 12 جلسه تقویت حافظه دیداری را دریافت کردند ولی افراد گروه کنترل هیچگونه مداخله ای را به مدت 2 هفته دریافت نکردند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه ی مشکلات یادگیری کلورادو، آزمون بیان اختلال نوشتاری و آزمون حافظه ی بصری کیم کاراد جمع آوری شده و با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که دانش آموزان دچار اختلال یادگیری نوشتاری در حافظه ی دیداری خود دچار نقصان و بدکاری کردی می باشند. نتیجه گیری: تحلیل داده ها نشان داد که تقویت حافظه ی دیداری بر شدت اختلال یادگیری، شدت اختلال نوشتن و حافظه ی دیداری تاثیر معناداری دارد. با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت که تقویت حافظه دیداری می تواند به عنوان یک تکنیک بر اختلال یادگیری نوشتاری موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی گروهی مبتنی بر تقویت حافظه ی دیداری ، اختلال یادگیری نوشتاری