مقایسه اثربخشی درمان فراشناخت در سازگاری بیماران وسواسی و افسرده

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان فراشناخت در سازگاری بیماران وسواس و افسرده بود. این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان افسرده و وسواس مراجعهکننده به مرکز خدمات مشاوره ای کمیته امداد امام(ره) شهرستان اردبیل بود که 50 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه افسرده و وسواس قرار گرفتند. هر دو گروه آزمایش 8 هفته( 14جلسه) درمان فراشناختی ولز را تجربه کردند. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم، مقیاس وسواس ییل براون و مقیاس سازگاری بل استفاده شد. داده ها با شاخص های توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغییری تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد به کار گیری الگوی فراشناختی ولز در بیماران مبتلا به اختلالوسواس و افسردگی در سازگاری آنان موثر است. همچنین نتایج آزمون مقایسه میانگین ها حاکی از آن است که اثربخشی درمان فراشناخت برای بیماران وسواسی نسبت به بیماران افسرده به طور معنی داری موثر بوده است. اینرویکرد کارکرد بالینی درمان را عمیق تر می سازد و به ما جهت می دهد تا بتوانیم مجموعه تازه ای از راهبردها که می توانند به بیماران کمک کنند تا رابطه جدیدی را با افکارشان شکل دهند، بوجود آوریم. بنابراین در مداخلات درمانی بیماران وسواسی و افسرده این رویکرد در نظر گرفته شود

کلیدواژه ها:

فراشناخت ، سازگاری ، وسواس ، افسردگی