بررسی تأثیر آموزش مهارت حل مسئله و مهارت برقراری ارتباط مؤثر برتاب آوری مادران دارای فرزند دختر پایه اول متوسطه شهرستان بهبهان

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت حل مسئله و مهارت برقراری ارتباط مؤثر بر تاب آوری در مادران دارایدختر نوجوان پایه اول متوسطه شهرستان بهبهان صورت گرفت. در این پژوهش از روش تحقیق آزمایشی میدانی از نوع طرحپیش آزمون -پس آزمون با گروه گواه استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش فوق شامل کلیه ماداران دارای دختر نوجوانپایه اول متوسطه شهرستان بهبهان می باشند. نمونه آماری نیز شامل 75 مادر بوده که در دو گروه آزمایش و یک گروه گواهبه طور تصادفی جایگزین شدند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)استفاده گردید. قبل از اعمال مداخله های آزمایشی ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون گرفته شد و پس از اعمال 8 جلسه،مداخله ی آزمایشی بر روی دو گروه آزمایش از هر سه گروه پس آزمون نیز به عمل آمد. در این پژوهش برای تحلیل داده هاعلاوه بر روش آمار توصیفی از روش تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده گردید. نتایج به دست آمده نشان میدهد بین آزمودنی های دو گروه آزمایش آموزش مهارت حل مسئله و مهارت برقراری ارتباط مؤثر و گروه گواه از لحاظ متغیرتاب آوری تفاوت معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت حل مسئله ، مهارت برقراری ارتباط مؤثر ، تاب آوری