واکاوی پیامدهای بازگشت فرانسه به فرماندهی نظامی یکپارچه ناتو

فرانسه یکی از بنیانگذاران سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، در سال 1949 است. با روی کار آمدن ژنرالدوگل (1958) به عنوان بنیانگذار جمهوری پنجم، فرانسه در سال 1966با انگیزه حفظ استقلال نظامی-سیاسی خود از ساختار نظامی و فرماندهی ناتو خارج شد. اما با روی کار آمدن نیکولا سارکوزی در سال 2007، تغییراتی در سیاست خارجی این کشور بوجود آمده است. به دنبال مخالفت شیراک با حمله آمریکا به عراق و رشد احساسات ضد فرانسوی در آمریکا، نسلی از سیاستمداران فرانسوی ازجمله سارکوزی به این نتیجه رسیدند که فرانسه بدون همسو ساختن هرچه بیشتر سیاستهایش با آمریکا آیندهای نخواهد داشت. در همین راستا پیوستن مجدد فرانسه به فرماندهی نظامی یکپارچه ناتو مطرح شد. فرانسه بازگشت خود به ناتو را برای ایفای نقشی موثرتر در منازعات بین المللی ضروری میدانست. در نهایت پاریس به صورت رسمی در سال 2009 میلادی و در دوران ریاست جمهوری نیکولا سارکوزی به فرماندهی یکپارچه ناتو بازگشت. نوشتار حاضر در پی بررسی و تحلیل پیامدهای بازگشت فرانسه به فرماندهی نظامی یکپارچه ناتو است. از اینرو، مقاله حاضر با چارچوب قرار دادن نظریه سازه انگاری به این سوال پاسخ میدهد که بازگشت پاریس به فرماندهی نظامی یکپارچه ناتو چه پیامدهایی دارد یافته های تحقیق نشان میدهد، بازگشت فرانسه به فرماندهی ناتو منجر به افزایش قدرت دیپلماتیک و نفوذ ژئوپلیتیکی این کشور در نظام بین الملل شده است.

کلیدواژه ها:

سازمان ناتو ، فرانسه ، شارل دوگل ، نیکولا سارکوزی