بررسی میزان ثمربخشی صمیمیت زوجین بر تربیت فرزندان

خانواده اولین نظام ارتباطی و تربیتی برای کودکان به شمار می رود از این جهت مروری بر عوامل موثر بر این امر می تواند تاثیر قابل توجهی بر رشد روانی و اجتماعی کودکان داشته باشد، مقاله ی حاضر با رویکرد تحلیلی و نظری و با نگاهی به دیدگاه های روانکاوی، روانشناسی فرد نگر و نظریه ساختی مینوچین به بررسی میزان صمیمیت بین زوجین و تاثیر آن بر تربیت فرزندان می پردازد. از منظر آموزه های روان شناختی و با توجه به این که هر یک از همسران در برابر دیگری وظایفی دارند که التزام به آنها در ایجاد فضای مثبت و با نشاط خانوادگی تاثیر قابل توجهی دارد. تکریم، رعایت ادب، قدردانی،خوش، خلقی، تعهد، محبت و خوش بینی، حل سازنده تعارض و....... از مسایلی هستند که همسران با رعایت آنها می توانند روابط خود را مستحکم، صمیمی و جذاب سازند و موجب احساس همگرایی و همدلی مثبت اندیش شده و فضای خانوادگی در اثر این نتایج بالنده و با نشاط خواهد شد همچنین فرزندان چنین خانواده ای در اثر یادگیری اجتماعی و مشاهده ای به سوی تربیت پسندیده و تعهد مداری سوق پیدا خواهند کرد.

کلیدواژه ها:

صمیمیت زناشویی ، زوجین ، تربیت فرزندان