اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شادکامیدر مادران کودکان اتیسم شهر اصفهان

این پژوهش به منظور بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد( ACT) بر افزایش شادکامی در مادران کودکان اتیسم صورت گرفته است. طرح پژوهشی حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه - کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اتیسم شهر اصفهان بود. از بین این مراکز دو مرکز به صورت تصادفی انتخاب گردید. سپس با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 30 نفراز مادران به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل( 15 نفر) و آزمایش( 15 نفر) جای داده شدند. برای گروه آزمایش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در ۸ جلسه 90 دقیقه ای اجرا گردید وگروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکرد. جهت جمع آوریداده ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد ( OHQ) استفاده گردید. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس یک راهه، در نرم افزار 18 SPSS تحلیل شد. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شادکامی مادران کودکان اتیسم تأثیری ندارد

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، شادکامی ، اتیسم