مقایسه کیفیت زندگی مادران کودکان اوتیسم، مادران کودکان ناشنوا و مادران کودکان عقب مانده ذهنی

کیفیت زندگی با بیماری و شرایطی که سلامت را به خطر می اندازد، ارتباط دارد و از طرفی وجود کودک مشکل دار باعث ایجاد استرس جسمی، روحی و روانی بر خانواده میشود. هدف از این پژوهش مقایسه کیفیت زندگی در مادران کودکان اوتیسم، عقب مانده ذهنی و ناشنوا میباشد. روش این پژوهش از نوع علی- مقایسه ای بوده و جامعه آماری شامل مادران کودکان اوتیسم، عقب مانده ذهنی و ناشنوای شهر بوشهر بودند که حداقل یکی از فرزندانشان در سال 1394 در مدارس کودکان اوتیسم، عقب مانده ذهنی و ناشنوا مشغول به تحصیل بودند. از میان آنها60 نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. تمام آزمودنی ها پرسشنامه ی کیفیت زندگی(SF-36) راپر کردند. داده ها از طریق آزمون آماری واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه جهت اطمینان کامل از نتایج بدست آمده و تعیین محل تفاوت کیفیت زندگی در مادران سه گروه،تحلیل گردید. نتایج آزمون نشان داد کیفیت زندگی در مادران کودکان اوتیسم به طور معناداری پایین تر از کیفیت زندگی مادران کودکان عقب مانده ذهنی (p≤ 0/01) و مادران کودکان ناشنوا (p≤ 0/05) میباشد. باتوجه به اینکه کیفیت زندگی بالا لازمه تعامل مثبت با کودکان مشکل دار است وکیفیت زندگی مادران این کودکان درمعرض تهدید میباشد برگزاری کارگاه های آموزشی و دادن آگاهی و آموزش به طرق مختلف میتواند نقش موثری درحفظ کیفیت زندگی وارتقاء سلامت روان مادران کودکان استثنایی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، مادران کودکان اوتیسم ، مادران کودکان عقب مانده ذهنی ، مادران کودکان ناشنوا