حاج آقا ابوترابی در دوران اسارت به روایت آزادگان هم بند

شفقت معمولا به صورت مهربانی نسبت به دیگران بیان شده و موجب احساس مراقبت فرد نسبت به خود، آگاهی یافتن، نگرش بدون داوری نسبت به نابسندگی و پذیرش شکست های خود میشود. در این مطالعه تلاش بر این شد که شفقت حجت الاسلام والمسلمین حاج آقا ابوترابی در دوران اسارت را به روایت آزادگان هم بند ایشان مورد بررسی قرار دهیم. این تحقیق از نوع کیفی و از راهبرد نظریه زمینه ای استفاده شده است. اطلاعات این پژوهش از طریق مصاحبه عمیق که بر روی 22 نفر از آزادگان همبند با حاج آقا ابوترابی انجام شده، به دست آمده است. مشارکت کنندگان در این پژوهش نیز با استفاده از روش نمونه گیری نظری و هدفمند انتخاب شدند. همچنین داده ها با استفاده از کدگذاری نظری مورد تحلیل قرارگرفته شدند. نتایج پژوهش سه مولفه عمده شفقت را مهربانی با خود و دیگران، احساس مشترک انسانی و ذهن آگاهی نشان دادند. برخورد شفقت آمیز حاج آقا با هم بندهای نظامی، غیرنظامی، عراقی ها، اسراء کم سن و سال، سالمندان، موجودات نیز بررسی شد. همچنین اثرات و پیامدهای شفقت آمیز حاجآقا ابوترابی شامل استوار در برابر ضعف و ناتوانی، تابآوری در شرایط سخت، امیدوار در برابر ناامیدی و توانایی حل مشکلات بود.

کلیدواژه ها:

شفقت ، حاج آقا ابوترابی ، اسارت ، آزادگان ، مهربانی