اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت روان و اجتناب تجربه ای بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سلامت روان و اجتناب تجربه ای بیماران مبتلا بهاختلال استرس پس از سانحه بود. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی و طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح پیش آزمون پس آزمون دو گروهی می باشد. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل جانبازان مرد مبتلا به اختلال مزمن استرس پس از ضربه(PTSD) است که از روی پرونده بالینی و براساس علایم و نشانه های تشخیصی ، توسط روان شناس و روان پزشک بیمارستان های ارتش به عنوان PTSD بستری و تحت درمان قرار گرفته و اکنون نیز برای پی گیری درمان مراجعه می نمودند. گروه نمونه مشتمل بر 30 بیمار مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه بود که با روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستان 505ارتش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه بندی شدند و افراد گروه آزمایش مطابق با پکیج طراحی شده در نه جلسه بادرمان پذیرش و تعهد مورد مداخله قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و پرسشنامه پذیرش و عمل نسخه دوم (AAQ-II) بود، که روایی و پایایی این ابزارها در پژوهش های متعددی مورد تایید قرار گرفته است. داده هایپژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شدند. نتایج تحلیل آماری نشان داد باحذف تاثیر متغیر پیش آزمون،فرضیه پژوهش مبنی بر وجود تفاوت معنادار در متغیرهای سلامت روان و اجتناب تجربه ای در بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل، تایید می گردد (P> 0/05).

کلیدواژه ها:

درمانم بتنی بر پذیرش و تعهد ، سلامت روان ، اجتناب تجربه ای ، بیماران مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه