اثربخشی آموزش مبتنی بر تشخیص وکاهش اختلال خواندن دانش آموزان بر خود کار آمدی معلمان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر تشخیص وکاهش اختلال خواندن دانش آموزان بر خود کار آمدی معلمانبود . جامه آماری کلیه معلمان مدارس دولتی مقطع ابتادایی ناحیاه 4 شارر شایراز در ساال تصیایلی 96-95 بودند.نمونه گیری به شیوه خوشه ای انجام شد. به این ترتیب که ابتدا از بین مدارس دولتی به تصادف هفت مدرسه انتخابشدند. پرسش نامه خودکارآمدی روی معلمان آن مدارس اجرا شد. از بین کسانی که نمره کمتر از میانگین در پرسشنامهخودکار آمدی گرفتند. 40 نفر انتخاب شدند وبه تصادف در دو گروه 20 نفری گروه گواه وآزمایش جایگزین شدند. گروهآزمایش 10 جلسه یک ونیم ساعته آموزش مبتنی بر تشخیص وکاهش اختلال خواندن دریافت کردند. در گروه گواهمداخله ای انجام نگرفت. پس آزمون اجرا شد ویک ماه بعد پیگیری انجام گردید وداده ها با روش آماری مناسب (تحلیلواریانس و کوواریانس) مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند. نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر تشخیص وکاهش اختلال خواندندانش آموزان بر خود کار آمدی معلمان تاثیر معنادار دارد و نتایج در طول زمان پایدار است.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر تشخیص و کاهش اختلال خواندن ، خودکارامدی