مقایسه سازگاری زناشویی در میان کارکنان مرد دارای کار اقماری و کارکنان روزکار (مطالعه موردی شرکتهای نفتی)

زندگی شغلی و خانوادگی دو جزء لاینفک زندگی اکثر افراد جامعه به شمار می آید. به طوری که رمز موفقیتافراد در پیشبرد اهدافشان در این دو حیطه از زندگی یعنی خانواده و کار می باشد. رشد روز افزون رقابت های تجاری بین-المللی و جهانی شدن، موجب محو شدن مرزهای بین دو حوزه کار و خانواده شده است. هرچند انتظار می رود که افرادبتوانند بین زندگی کاری و خانوادگی خود تعادل ایجاد کنند، ولی حضور همزمان آنها را در دو حیطه کار و خانواده به بروزنوعی از تعارض درونفردی منجر میشود که تعارض کار- خانواده نامیده می شود. هدف از این پژوهش مقایسه سازگاریزناشویی در میان کارکنان مرد دارای کار اقماری و کارکنان روزکار شرکتهای نفتی بود. جامعه آماری این پژوهش شاملکلیه کارکنان مرد دارای کار اقماری و کارکنان روزکار شرکتهای نفتی است که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی358 نفر (198 نفر اقماری و 160 نفر روزکار) از آنها انتخاب شدند و ابزار این پژوهش شامل مقیاس سازگاری زن وشوهر را تکمیل کردند. نتایج آزمون t دو نمونه مستقل نتایج نشان داد که بین کارکنان مرد دارای کار اقماری و روزکار شرکت های نفتی از لحاظ سازگاری زناشویی تفاوت معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، کارکنان اقماری ، کارکنان روزکار ، شرکتهای نفتی