اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی در والدین دارای کودکان اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی در والدین دارایکودکان اوتیسم انجام شد. در این پژوهش یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترلبود، جامعه آماری شامل تمامی والدین دارای کودک اوتیسم مدرسه اسنتنایی شهیدان فرزدقنی (ویژه کودکاناوتیسم) شهر شیراز در نیمه دوم سال 1395 بودند که از این میان 30 والد بالحاظ کردن ملاک های ورود و خروجبه روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند، سپسدرمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در طی دو ماه (8 جلسه 90 دقیقه ای) برای گروه آزمایش برگزار شد. گروه کنترلدر این مدت هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. هر دو گروه در آغاز و پایان درمان با پرسشنامه انعطاف پذیریشناختی (دنیس و وندرال، 2010) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده با اسنفاده از آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل کواریانس، برای آزمون فرضیه ها) توسط از نرم افزار SPSS-21مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی دروالدین دارای کودکان اوتیسم با اثربخشی معناداری همراه است. پیشنهاد می شود که از نتایج پژوهش حاضر برایطراحی برنامه های آموزشی و درمانی در حوزه والدین دارای کوکان مبتلا به اوتیسم استفاده شود.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، انعطافپذیری شناتتی ، والدین ، اوتیسم