مقایسه وبررسی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم مغز (TDCS) وپلایسبو در کاهش علائم افسردگی دانشجویان خانم افسرده دانشکده روانشناسی رودهن

امروزه افسردگی واژه ای شناخته شده اما مساله ای چالش برانگیز در عرصه ی بهداشت روانی است. اختلال افسردگی یکی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین اختلال روانپزشکی است هدف پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم مغز (TDCS) با پلاسیبو در کاهش علائم افسردگی دانشجویان خانم افسرده دانشکده روانشناسی رودهن در سال 95 بود و در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در سه گروه کنترل و دارونما و آزمایش استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان دانشکده روانشناسی رودهن که در فرم کوتاه تست افسردگی بک، نمرات بین متوسط تا شدید گرفته بودند تشکیل دادند. از بین آنها 59 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس ملاک های ورود و خروج به عنوان افراد گروه نمونه در نظر گرفته شدند و به صورت تصادفی منظم در 3 گروه آزمایش ( 15 نفر)، دارونما ( 15 نفر) و کنترل ( 15 نفر) قرار گرفتند. بعد از انجام نقشه مغری، مداخله در 10 جلسه برای گروه آزمایش به صورت واقعی و 10 جلسه به صورت شم برای گروه دارونما انجام شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و در نهایت مجددا نقشه مغزی و آزمون بک تکرار شد. برای آزمون فرضیه پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد که تاثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز (TDCS) بر کاهش افسردگی معنادار بود این بدین معناست که میتوان از این رویکرد درمانی در بهبود بیماران مبتلا به افسردگی و افسردگی مقاوم به درمان استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

تحریک الکتریکی مستقیم مغز (TDCS) ، نقشه مغزی ، افسردگی ، پلاسیبو