اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهبود کارکردهایی شناختی و هیجانی دانش آموزان نارساخوان

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهبود کارکردهایی شناختی و هیجانی دانش آموزان نارساخوان بود. این پژوهش به شیوه ی شبه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل کلیه ی دانش آموزان پسر 12 تا 16 شهر خرم آباد در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش شامل 40 دانش آموز پسر نارسانخوان بود که از میان دانش آموزان نارساخوان بعد از مصاحبه بالینی ساختار یافته و گزارشات معلم به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از سیاهه مشکلات رفتاری عاطفی اینفلد و تونگ (2002) و مقیاس توانایی های شناختی نجاتی (1392) استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس چند متغیری (MANCOVA) نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی باعث کاهش مشکلات شناختی و هیجانی دانش آموزان نارساخوان می شود (P> 0/001). از آنجا که دانش آموزان نارساخوان، علاوه بر مشکلات تحصیلی افسردگی و تنهایی را تجربه می کنند و نسبت به دانش آموزان عادی از تعاملات اجتماعی کمتری برخوردارند، مداخله فوق می تواند به بهبود مهارت های اجتماعی آنها کمک کند.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی ، کارکردهایی شناختی ، تنظیم هیجانی ، نارساخوان ، دانش آموزان