عوامل مرتبط با شادکامی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف یافتن عوامل مرتبط با شادکامی دانش آموزان دوره دوم دبیرستان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعه مورد مطالعه را دانش آموزان پسر و دختر دوره متوسطه ی دوم استان قزوین)در سال تحصیلی 97-96) تشکیل می داد. برای انجام این تحقیق تعداد 422 نفر از دانش آموزان، ( 193 پسر و 229 دختر)، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای سه مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد ( 1989 )، خودتنظیمی بوفارد ( 1995 )، تاب آوری کانور و دیویدسون ( 2003 )، خودکارامدی شرر و همکاران ( 1982 ) و خوش بینی تحصیلی اسچننموران ( 2013 ) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون گام به گام انجام شد. بر اساس پیشینه تحقیقات انجام شده تاب آوری، خودتنظیمی، خودکارامدی و خوش بینی تحصیلی به عنوان متغیرهای مرتبط با شادکامی در نظر گرفته شد. تفاوت معناداری بین دانش آموزان پسر و دختر در رابطه با پیش بینی کننده های شادکامی مشاهده نشد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که تاب آوری قوی ترین پیش بینی کننده شادکامی در دانش آموزان پسر و دختر است. همچنین خودتنظیمی و خودکارامدی نیز به طور معنادار شادکامی دانش آموزان پسر و دختر را پیش بینی می کنند. حال آنکه خوش بینی تحصیلی نتوانست به عنوان پیش بینی کننده معنادار، وارد معادله رگرسیون شود. بنابراین با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به ترتیب تاب آوری، خودتنظیمی و خودکارامدی به عنوان عوامل مرتبط با شادکامی دانش آموزان شناسایی شدند. این عوامل در مجموع 38 درصد از واریانس شادکامی را تبیین می کنند.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، خودتنظیمی ، تاب آوری ، خودکارامدی ، خوش بینی تحصیلی