بررسی رابطه بین سلامت معنوی و شادکامی در والدین دارای کودک با نارسایی ویژه یادگیری

مساله و هدف: سازگاری برخی افراد و خانواده ها در مواجهه با پدیده های استرس زایی مانند داشتن کودک با ناتوانی نسبت به برخی دیگر بیشتر است. بررسی متغیرهای مرتبط با این سازگاری نیاز به بررسی دارد. هدف پژوهش حاضر رابطه بین سلامت معنوی و شادکامی در والدین کودکان با نارسایی ویژه یادگیری است. روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه خانواده های دارای کودک با نارسایی ویژه یادگیری شهرستان شهرکرد مراجعه کننده به مرکز اختلالات یادگیری در سال 93- 1392 تشکیل می دهند. نمونه پژوهش این پژوهش شامل 60 نفر از والدین دارای کودکان با نارسایی ویژه یادگیری به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار به کار رفته در پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد (1998) و پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین الیسون (1982) است. جهت تجزیه تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی مانند میانگین و فراوانی و روش آمار استنباطی پیرسون استفاده شده است. یافته ها: طبق یافته های پژوهش حاضر ضریب همبستگی پیرسون نشان می دهد که شادکامی دارای رابطه 76 / 0 با سلامت معنوی است ( 01 / 0< P)؛ لذا می توان گفت که در با بالا رفتن سلامت معنوی، شادکامی افزایش می یابد و فرضیه پژوهش مبنی بر وجود رابطه بین شادکامی و سلامت معنوی تایید می شود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر همسو با یافته های صدیقی ارفعی و همکاران (1391)، باب الحوائجی و همکاران (1390) است. باورهای مذهبی و معنوی منجر به برقرار ارتباط و ایجاد شبکه های حمایتی می گردد که در آن فرد احساس حمایت و دلگرمی می کند.

کلیدواژه ها:

نارسایی ویژه یادگیری ، والدین ، سلامت معنوی ، شادکامی