اثر بخشی آموزش حل مسئله بر خود کارآمدی دانش آموزان مقطع دوم شهرستان صحنه

زمینه و هدف: در علوم رفتاری به طور عام و در روانشناسی به طور خاص یک توجه ویژه به اهمیت خودکارآمدی در موفقیتهای افراد در حوزه های مختلف زندگی وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش حل مسئله بر خودکارآمدی دانش آموزان دوره دوم شهرستان صحنه انجام شد. روش تحقیق: جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان صحنه بود که از میان آنها با روش نمونه گیریخوشه ای چند مرحله ای نمونهای به حجم 36 نفر به شیوه تصادفی انتخاب و با روش جایگزینی تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 11 جلسه تحت آموزش حل مسئله قرار گرفتند و بعد از مداخله برای هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. طرح پژوهش نیمه آزمایشی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss18 و روش آماری تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان خودکارآمدی گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنا داری (0/05>=P) وجود دارد. نتیجه گیری: از یافته های پژوهش میتوان نتیجه گرفت که آموزش مبتنی بر حل مسئله منجر به بهبود خودکارآمدی دانش آموزان شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش حل مسئله ، خودکارآمدی ، دانش آموزان