خضونت محل کار علیه پرستاران و عوامل موثر بر ان از دیدگاه هراهان بیاران در مراکز آموزشی-درمنی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز

پرسنل مشاغل درمانی از جمله افرادی هستند که بسیار در معرض خشونت محل کار به ویژه در معرض خشونت بیماران و اعضای خانواده آنان قرار دارد. در این بین خشونت محل کار منجر به افزایش خطاهای پزشکی، کاهش کیفیت مراقبت های پرستاری و همچنین نارضایتی شغلی پرستاران شده است. هدف این مطالعه و بررسی مواجهه پرستاران با خشونت محل کار به عوامل مؤثر بر آن از دیدگاه همراهان بیماران بود. این پژوهش توصیفی در مراکز آموزش وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. جامعه پژوهش تمام همراهان بیماران حاضر در زمان انجام مطالعه بودن که به روش در دسترس عنوان نمونه مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه تعدیل شده سازمان بهداشت جهانی است که با ایجاد تغییرات مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS(ویرایش 17) و آمار توصیفی استفاده گردید. همراهان بیماران در طول مدت همراهی خود149 مورد خشونت محل کار را با شیوع بالایی به ترتیب در انواع کلامی 25%، نژادی 5/9% جنسی 4/5% و فیزیکی 4/3% گزارش نمودند. در کل همراهان بیماران و بیماران عاملان اصلی خشونت محل کار بودند. عمده ترین عوامل مرتبط با بروز خشونت برخورد نامناسب پرسنل، که وضعیت ناراحت کننده و نگرانی مرتبط با سلامتی و انتظار طولانی مدت برای دریافت خدمات بهداشتی بود. نتایج این پژوهش تأیید کننده شیوع بالای خشونت محل کار علیه پرستاران بود. به نظر می رسد که ترکیبی از ارتقای مهارت های ارتباطی پرستاران، آموزش بیماران و همراهان آن ها و پیگیری جدی در موارد اعمال خشونت علیه پرستاران بتواند سبب کاهش موارد خشونت و بهبود کیفیت خدمات مراقبتی گردد.

کلیدواژه ها:

خشونت ، خشونت محل کار ، بستگان بیمار ، بیماران