اثربخشی آموزش سرسختی روانشناختی بر خستگی عاطفی کارکنان بیمارستان

امرزوه خستگی عاطفی به عنوان مولفه ی اصلی فرسودگی شغلی، درصد قابل توجهی از کارمندان و کارکنان را در سازمان ها مبتلا کرده و به سبب کاهش توان کاری آنها، توجه محققان و همچنین مدیران سازمان ها را به خود معطوف ساخته است. این عارضه حتی زندگی خانوادگی افراد را نیز با اختلال مواجه می سازد. کاهش کارایی، نارضایتی شغلی، کاهش سلامت عمومی و پایین آمدن سطح مقاومت و تحمل از جمله پیامدهای خستگی عاطفی هستند. از آنجا که خستگی عاطفی بیشتر محصول فشارهای روانی در محیط کار می باشد و سرسختی روانشناختی همچون سپری در برابر استرس عمل می کند، این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش سرسختی روانشناختی بر خستگی عاطفی کارکنان زن بیمارستان گنجویان شهر دزفول انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه کارکنان زن بیمارستان گنجویان در سال 1397 تشکیل می دادند که 30 نفر از آنها به عنوان نمونه ی آماری، به روش در دسترس انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفره) و کنترل (15 نفره) قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش از پرسشنامه ی فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (1981) استفاده شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه، تحت آموزش مهارت سرسختی روانشناختی بر اساس مدل سرسختی کوباسا و مدی (2008) قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس و مفروضه های آن به کمک نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که آموزش سرسختی روانشناختی بر خستگی هیجانی کارکنان زن تاثیر دارد (α=0/05).

کلیدواژه ها:

سرسختی روانشناختی ، فرسودگی شغلی ، خستگی عاطفی ، کارکنان بیمارستان