بررسی رابطه فردیت یافتگی با تاکتیک های تعارض دختران

هدف : پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان رابطه فردیت یافتگی با تاکتیک های تعارض (استدلال، پرخاشگری کلامی، خشونت) دختران صورت گرفت. روش : جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد بود که در سال تحصیلی 97-1396 مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه نمونه ای به حجم 224 نفر به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های فرایند جداشدن – فردیت یافتن کریستنسون و ویلسون و تاکتیک های تعارض اشتراس بود. طرح پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود و برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها : نتایج پژوهش نشان داد، بین میزان فردیت یافتگی دختران با تاکتیک های حل تعارض آن ها همبستگی معنادار وجود دارد. به طوری که نمره فردیت یافتگی بالاتر با تاکتیک تعارض استدلال همبستگی مثبت معنادار و با تاکتیک های تعارض پرخاشگری کلامی و خشونت همبستگی منفی معنادار دارد. نتیجه گیری : در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد بین ویژگی های فردی و آنچه را که افراد در دوران تحول کسب می کنند و نوع روابط آن ها در بزرگسالی رابطه وجود دارد، به طوری که بین فردیت یافتگی و شیوه حل تعارض افراد همبستگی وجود دارد؛ و این مهم به ارتقاء دانش درمانگران در حیطه تبیین و اصلاح مشکلات بین فردی افراد کمک خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

فردیت یافتگی ، تاکتیک های تعارض ، دختران