ضمانت اجرای عدم رعایت مصلحت موکل در نظام های حقوقی ایران، کامن لا و فقه امامیه

رعایت مصلحت موکل یکی از مهمترین تعهداتی است که وکیل ضمن انجام مورد وکالت بر عهده دارد. رعایت مصلحت موکل یعنی اقدام در جهت منافع یا بهترین منافع موکل است. این که منافع وکیل در تعارض با منافع موکل قرار نگیرد. در نظریات مختلف فقهاء و حقوقدانان ایرانی و کامنلایی، عدم رعایت مصلحت موکل پیامد های متفاوتی درپی دارد که میتوان در ضمانت اجرای قراردادی و مسیولیت مدنی وکیل خلاصه نمود. ضمانت اجرای قراردادی دو فرض عدم نفوذ اقدامات وکیل و انحلال عقد وکالت می انجامد. از آنجا انحلال عقد وکالت اسباب خاص خود را داراست، عدم رعایت مصلحت موکل را نمیتوان سببی برای یا انحلال وکالت دانست. عدم نفوذ معاملات وکیل نیز قابل پذیرش نیست زیرا اصل بر لزوم قراردادهاست و عدم نفوذ نیازمند دلیلی است که موجود نمی باشد. لذا صحت معاملات مغایر با مصلحت موکل و جبران خسارات وارده توسط وکیل به عنوان نقض وظیفه امانی او عادلانه تر است.

کلیدواژه ها:

ضمانت اجرا ، عدم رعایت مصلحت ، موکل ، وکیل ، قرارداد