برنامه ریزی درسی با تاکید بر رویکرد عاطفی، اجتماعی و شناختی در نظام آموزشی ایران

هدف از مطالعه حاضر بررسی بود. این مطالعه که به صورت اسنادی می باشد با استفاده از مبانی و مطالعات انجام شده صورت گرفت. نتایج بررسی های نشان می دهد که برنامه ریزی درسی بدون در نظر گرفتن جنبه های روانشناختی دانش آموزان میسر نمی گردد. در این راستا به سه جنبه از تحول روانشناختی در افراد یعنی رشد شناختی، رشد عاطفی و رشد اجتماعی توجه گردید. بررسی های نشان داد که در دوره های آموزشی بر اساس پایه های تحصیلی دو دوره اصلی ابتدایی و متوسطه وجود دارد که جنبه های شناختی، عاطفی و اجتماعی متفاوتی را شامل می شوند. در این مطالعه جنبه های روانشناختی و آموزشی مورد نیاز هر یک از این دوره ها بر اساس ابعاد شناختی، عاطفی و اجتماعی مشخص شد. بر اساس این مطالعه لازم است تا برنامه ریزی درسی متناسب با ابعاد یاد شده طرح ریزی گردد. چنین برنامه ریزی می تواند با در نظر گرفتن مراحل تحولی شرایط بهتری را برای اجرای برنامه های درسی مهیا سازد. برنامه های متناسب با نیاز های شناختی، اجتماعی و عاطفی دانش اموزان می تواند زمینه یادگیری و رشد بهتر دانش اموزان را در مقاطع مختلف تضمین نماید.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی درسی ، رشد عاطفی ، رشد اجتماعی ، رشد شناختی