مرور زمان مالیاتی در پرتو آراء دیوان عدالت اداری

هر امری در طول سالیان متمادی مشمول مرور زمان شده و دارای عمری می باشد. قانون و مجازات نیز از این قاعده نمی توانند مستثنی گردد. مرور زمان در قانون یک امر اجتناب ناپذیر و پذیرفته شده است چرا که برخی از آراء و قوانین یک عمر مفید دارند که طی آن می بایست هدف مدنظر را که همان تمرکز قانون و مجازات و برقراری نظم در جامعه می باشد به وقوع برسانند. بر طبق قوانین مالیاتی مرور زمان تعریف خاص خود را دارد و بنا به آراء دیوان عدالت اداری محدودیت های خود را شامل می شود. در اینجا به دنبال طرح مسیله و بررسی آراء دیوان عدالت اداری و از گفتگوی شورای نگهبان درباره غیر شرعی بودن مرور زمان در قوانین مالیاتی و عطف به ما سبق شدن قانون می توان مسیله را بسط داد و با ارایه تحقیق پیش رو به این نتیجه رسید که پایه و اساس آن نادرسا درست بوده و هیچگونه دلیلی بر غیر شرعی دانستن این مسیله از طرف شورای نگهبان موجود نیست. با توجه به رای دیوان عدالت اداری بنابر رد ادعای شاکی در پرونده مذکور با این مورد که هیچگونه حرفی از غیر شرعی بودن امر مرور زمان در قوانین ایران و مصوبات شورای نگهبان نیست که تاکید به مورد توجه قرار گرفتن مرور زمان مالیاتی در حقوق ایران دارد.آنچه که از قرار معلوم بر می آید مرور زمان مالیاتی نه تنها از سوی شورای نگهبان رد نگردیده بلکه مورد تایید فقهای معظم شورای نگهبان نیز می باشد. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای بوده و به شکل تحلیلی- توصیفی انجام می گیرد.

کلیدواژه ها:

مالیات ، آراء ، مرور زمان ، دیوان عدالت اداری